Het gevoel van eenzaamheid overkomt ons allemaal wel eens. Eenzaamheid is een signaal, net zoals honger of dorst. Het geeft ons het signaal dat we een tekort hebben aan verbinding met anderen. Door onderzoek weten we dat het gevoel van eenzaamheid een directe lichamelijke ervaring is. Van een persoon met gevoelens van eenzaamheid is hetzelfde hersengebied actief als van iemand die lichamelijke pijn voelt. Daarom is er deze definitie: ‘Eenzaamheid is het fysiek ervaren van een tekort in patronen van verbinding met andere mensen‘. 

Eenzaamheid is niet zomaar een wens

Het gaat niet om het verschil tussen de contacten die je hebt en het aantal contacten die je zou wensen. Eenzaamheid drukt meer uit dan een wens. Voel je je eenzaam, dan  voel je ergens in jouw verbinding met anderen een tekort. We hebben verbinding met anderen nodig om ons gezond te ontwikkelen. Als kind, maar net zo goed in ons volwassen leven. 

Er is ook een menselijke basisbehoefte niet vervuld als je je eenzaam voelt. Dat is dus niet zo maar een kleinigheidje, dat is serieus. Onderzoek laat zien dat het gevoel buitengesloten te zijn, het gevoel van eenzaamheid, precies hetzelfde hersengebied prikkelt als wanneer iemand pijn heeft.

Bij wie komt eenzaamheid voor?

Eenzaamheid komt voor onder alle leeftijdsgroepen en in alle lagen van de bevolking. Mensen die financiële problemen hebben, wiens partner er niet meer is, mensen die gemigreerd zijn; zij allemaal lopen meer risico om zich eenzaam te voelen. Maar ook jongeren en mantelzorgers ervaren behoorlijk vaak gevoelens van eenzaamheid.

Eenzaamheid heeft altijd dezelfde oorzaak: de verbinding met andere mensen voldoet niet aan de persoonlijke behoefte. Dat kan komen doordat het nooit goed is geweest, of doordat er in je leven dingen veranderd zijn. Veranderingen waardoor je vertrouwde patronen niet meer zijn zoals ze waren. En dat kan ons allemaal overkomen. Dus ieder mens voelt zich wel eens eenzaam. Dat is het probleem ook niet.

Het probleem van eenzaamheid ontstaat als je niet in staat bent het op te lossen. Dan wordt eenzaamheid een chronisch gezondheidsprobleem dat leidt tot een ongelukkig en ongezond en kort leven. Daar moet je wat aan doen en daar heb je hulp bij nodig.

Lichamelijke gevolgen

We weten dat  eenzaamheid een signaal is; een aanzet tot actie.  Jammer genoeg vertelt dat signaal er niet bij wat we dan moeten doen. Aan eenzaamheid moet je wat doen. Doe je dat niet, dan heeft je lichaam daarvan te lijden.

Er zijn nogal wat gevolgen van langdurige eenzaamheid. Heel kort: je wordt minder aardig omdat je gezichten minder goed kan lezen. Je gezondheid wordt minder en je voelt je minder gelukkig. Je wordt, zeg maar een mindere versie van jezelf.

De negatieve gevolgen van eenzaamheid zijn enorm. Als je ook maar enigszins in een situatie bent waarin je wat kunt doen aan eenzaamheid, is het verstandig in actie te komen. Weet je niet wat je kunt doen of hoe je het moet aanpakken? Om hulp vragen is een hele goede actie!

Kijk onder de tegel Hulp en Tips krijgen? voor meer informatie. Of bel de servicedesk van Caleidoz; 0316-24 32 04.