Samen Zevenaar in gesprek met

Sanne is 22, woont op ’t Gelders Eiland en voelt zich al jaren best eenzaam. In 2016 klopte ze bij me aan in De Sfinx om leeftijdsgenoten te leren kennen. Het jongerencentrum in Lobith kent een groot team van jongeren dat activiteiten organiseert voor tieners en jongeren. Sinds die tijd is Sanne actief als vrijwilliger en helpt ze bij activiteiten, maar ook op kantoor. Omdat ze minder gelukkig is met zichzelf, volgt ze therapie. Soms is dat intern en dat maakt het lastig om een opleiding vol te houden. Zeker in coronatijd is het daarom fijn voor haar om bij De Sfinx te komen. Bij De Sfinx heeft ze fijne gesprekken en kan ze klusjes doen in het jongerencentrum.

Als ik haar vraag of ze wil meewerken aan een interview voor deze website, zegt ze ja. Ze vertelt zich al jaren eenzaam te voelen. Ze heeft leuke ouders, is enig kind en erg op zichzelf. Ze vindt het moeilijk om in een groep te komen en heeft een kleine vriendenkring. Soms voelt ze zich ook eenzaam in een grote groep. Toen ze therapie volgde in een kliniek, was ze constant in een grote groep. Toen dat klaar was en ze weer thuis kwam, voelde ze zich weer alleen. Dat werd erger toen corona uitbrak. Veel dingen moesten dicht en het is lastiger om met vrienden af te spreken.  

Als ik vraag wat haar heeft geholpen zich minder eenzaam te voelen, vertelt Sanne dat ze veel heeft aan een paar mensen om haar heen:

“Het helpt mensen om je heen te hebben waarvan je weet dat ze je leuk vinden. Die je er graag bij hebben en die je geen keus geven; Daniël zeurt dat ik mee moet komen en ja, dan ga ik maar mee. Met heel veel tegenzin. Maar als ik er dan eenmaal ben, vind ik het leuk”.

Behalve fijne mensen om je heen, helpt het volgens Sanne ook een plek te hebben waar je jezelf kan zijn; “Ik gun iedere jongere een plek zoals bij De Sfinx. Een plek waar je kan hangen en chillen met vrienden. Waar niet raar wordt opgekeken als je er bent, of juist niet. Ik gun dat iedereen omdat ik weet hoe waardevol dat is”.